Πίκρα κι οργή για το "γιατί"

"

Ένα ακόμα όμορφο και πικρό ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη.

Χρόνια πολλά από την Αγγλία, όπου αναγκάστηκα να ζω με την οικογένειά μου ως μετανάστης. Very qualified για την πατρίδα μου και περιττός. Πρώην άνεργος, νυν μετανάστης!

Όταν πριν από λίγους μήνες έφυγα ήμουν αληθινά οργισμένος. Ούτε για διακοπές ξανά, έλεγα στη γυναίκα μου. Τώρα υπάρχουν πολλά βράδια που βουρκώνω, απλά γιατί θυμάμαι ένα κομμάτι θάλασσα, μια εικόνα ουρανό. Ό,τι πιο όμορφο έχω ζήσει στην πατρίδα με κατακλύζει. Οι δυστυχίες σβήνονται σιγά σιγά και οι όμορφες περασμένες στιγμές έχουν αρχίσει και πονάνε.

Τώρα πια νιώθω πίκρα κι οργή για το γαμημένο το "γιατί". Γιατί να με αναγκάσουνε να φύγω; Το μοναδικό αξιόπιστο "διότι" που βρίσκω είναι στο πρόσωπο της πεντάχρονης κορούλας μου. Για πόσο καιρό ακόμα θα είναι άραγε αρκετό;

Από εδώ, φίλοι μου, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μεγάλο φαίνεται το ψέμα που μας τάιζαν, πόσο φρικτό είναι το κακό που κάνανε στη χώρα μας και το λαό μας. Και πόσο δύσκολο είναι να πεις "Καλή Ανάσταση" τώρα πια.

Φιλιά.

ELIAS.K , 45 χρ.